Ύπτιο – Ένα αντιδιαμετρικό στύλ!

Η τεχνική στο ύπτιο

Το ύπτιο είναι ένα αντιδιαμετρικό στύλ, σε μικρότερο βαθμό όμως απ’ότι το ελεύθερο, για τον λόγο ότι στην μόνη θέση που τα χέρια βρίσκονται σε ακριβώς αντίθετη τροχιά, είναι όταν το ένα κάνει την είσοδό του στο νερό και το άλλο τελειώνει το «πάτημά» του.

Θέση Σώματος:

Το σώμα βρίσκεται σε οριζόντια θέση πάνω στο νερό και με μια μικρή κλίση των ποδιών προς τα κάτω. Το κεφάλι βρίσκεται στο ανώτατο ύψος που μπορεί να έχει το σώμα, με μια μικρή κλίση προς τα μπροστά, χωρίς όμως το πηγούνι να ακουμπάει στο στήθος. Το βλέμμα είναι στραμμένο διαγώνια προς τα πάνω και μπροστά.  

Χεριά:

Η σωστή είσοδος του χεριού γίνεται με τεντωμένο το χέρι, παράλληλα με το κεφάλι (συνηθίζεται να λέγεται ότι το χέρι πρέπει να ακουμπάει το αυτί) και το πρώτο σημείο που θα ακουμπάει το νερό να είναι το μικρό δαχτυλάκι της παλάμης. Έπειτα γίνεται το «πιάσιμο» του νερού με το χέρι τεντωμένο, την παλάμη να είναι στραμμένη στον βυθό και τον αγκώνα στους 1800 . Η κίνηση γίνεται προς τα κάτω και προς τα πίσω συγχρόνως. Στο ύψος του ώμου περίπου η παλάμη αλλάζει τροχιά, είναι στην προέκταση του χεριού, και αυτό είναι το σημείο που αρχίζει το πάτημα. Ο αγκώνας λυγίζει λίγο και βρίσκεται περίπου στις 1600-1700 και η κίνηση γίνεται παράλληλα του σώματος. Ακολουθεί το «σπάσιμο» του αγκώνα στις 1100-1200, η παλάμη να συνεχίζει να κινείται παράλληλα με το σώμα, παρά την αλλαγή κατεύθυνσης του πήχη και η κίνηση να γίνεται συγχρόνως προς τα κάτω και διαγώνια προς τα πάνω. Σ’αυτό το σημείο αρχίζει το «πάτημα», το τελικό στάδιο της τροχιάς του χεριού μέσα στο νερό. Η κίνηση γίνεται απ’τον πήχη και από την παλάμη και είναι κάθετη στο νερό. Το «πάτημα» τελειώνει στο ύψος του μηρού και κάτω απ’αυτόν με ένα μικρό «σπάσιμο-πάτημα» της παλάμης προς τα κάτω και με ανασήκωση του ώμου του χεριού ψηλά. Η κίνηση αυτή της παλάμης, είναι πολύ σημαντική, για τον λόγο ότι βοηθάει στο «ρολάρισμα» των ώμων(ανασήκωση του ώμου ψηλά) καθώς και ότι διατηρεί την λεκάνη στο ύψος που θέλουμε. Η κίνηση έξω απ’το νερό αρχίζει είτε με τον αντίχειρα είτε με το μικρό δαχτυλάκι (ανάλογα με την τεχνική) και το χέρι πάντα τεντωμένο. Στην περίπτωση του αντίχειρα, βγαίνει με τον αντίχειρα και το χέρι τεντωμένο, για να έχουμε την παλάμη μας χαλαρή, ενώ στην περίπτωση με το μικρό δαχτυλάκι για να μην χάνουμε χρόνο όταν περιστρέψουμε την παλάμη. Στο ύψος του ώμου περίπου η παλάμη γυρίζει και έχουμε είσοδο με το μικρό δαχτυλάκι και πάντα τεντωμένο το χέρι. Η κίνηση γίνεται κάθετα στο σώμα (άρα εφαρμόζουμε κεντρομόλο δύναμη) και προς την πλευρά του κεφαλιού.

Ποδιά:

Τα πόδια είναι τεντωμένα την ώρα της κλωτσιάς, ενώ στην αρχή το γόνατο είναι λίγο λυγισμένο και η πατούσα στο χαμηλότερο ύψος που μπορεί να φτάσει το πόδι και τα πέλματα είναι στραμμένα προς τα μέσα. Η τροχιά της κλωτσιάς διαρκεί μέχρι την επιφάνεια του νερού, χωρίς να εξέρχονται απ’αυτήν τα πέλματα είτε τα γόνατα. Αποδεδειγμένο βιβλιογραφικά είναι ότι για μια χέριά πρέπει να γίνονται τουλάχιστον έξι ποδιές την ώρα του «σπρινταρίσματος». Τέλος το χτύπημα των ποδιών στο ύπτιο είναι κυρίως πλευρικό(2 πλάϊ-2 μέσα-2 πλάι ), λόγω του ρολαρίσματος.

Αναπνοή:

  Για την αναπνοή, τα βιβλία αναφέρουν ότι η εκπνοή γίνεται με το πάτημα του χεριού και η εισπνοή με την είσοδο του χεριού στο νερό. Κάτι τέτοιο όμως δεν είναι απόλυτα σωστό, διότι η αναπνοή είναι τελείως ελεύθερη και μπορεί να γίνεται όποτε κρίνει αναγκαίο ο αθλητής, ανάλογα πάντα με την πείρα του. Στα σπριντ την αναπνοή μας την κρατάμε για τον λόγο ότι βοηθάει στην πλευστότητα του σώματος(ο θώρακας χρησιμεύει σαν μπαλόνι) και στο ότι οι μύες είναι πιο σφιγμένοι άρα έχουν μεγαλύτερη συνοχή. Από Κουγιανός Μάρκος ( Personal trainer – Fitness Training)